@Makis Ξαναγυρίζω Μάκη στο θέμα της πίεσης της ακτινοβολίας που είχες θίξει σε προηγούμενο ποστ. Όταν σε ένα εξωτερικό φλοιό αερίων ενός άστρου, η πίεση της συνολικής ακτινοβολίας του προς τα έξω ξεπερνάει την προς τα μέσα πίεση λόγω βαρύτητας, τότε ο φλοιός αυτός αερίων εκτινάσσεται βίαια προς τα έξω. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι σπάνιο αλλά παρατηρείται στις πηγές ακτίνων γ και στις σούπερ νόβες. Το όριο της ακτινοβολίας που συμβαίνει το φαινόμενο αυτό ονομάζεται όριο Eddington και αυξάνει με τη μάζα του κεντρικού άστρου. Με τίποτα όμως δεν μπορεί να συμβεί στην κλίμακα μάζας του δικού μας ήλιου και πολύ περισσότερο σε αποστάσεις σαν αυτές που βρίσκονται οι πλανήτες.
Ευχαριστώ για τις πρόσθετες πληροφορίες. Η όλη προβληματική μου πηγάζει από μία υπόθεση, με τις λιγότερες παραδοχές και κατά γεωμετρικό τρόπο, να ερμηνευτούν με καθαρά σωματιδιακές επιρροές φαινόμενα που καλύπτονται από τις αποδεκτές μέχρι σήμερα ιδιότητες των πεδίων. Σε αρκετές περιπτώσεις αυτή η υπόθεση περπατάει καλά σε κάποιες άλλες παρουσιάζει αδύνατα σημεία, αν τα υπάρχοντα στοιχεία δεν είναι ελλειπή.