Post Info TOPIC: erotisi
nikos

Date:
erotisi
Permalink   


Αναμορφώνοντας προηγούμενο αναπάντητο ερώτημα μου "γιατί τα άστρα δεν πέφτουν στο κεφάλι μας". Εφόσον μεταξύ όλων των υλικών σωμάτων ασκούνται βαρυτικές δυνάμεις γιατί για παράδειγμα δεν πέφτει το ένα άστρο (ή γαλαξίας) πάνω στο άλλο; ποιός είναι ο λόγος που τα άστρικά σώματα φαίνεται σαν να βρίσκονται σε μια ιορροπία δυνάμεων;


 



__________________
nik-athenian

Date:
Permalink   

Πρέπει να ξεφύγουμε από την εντύπωση ότι υπεύθυνη για το είδος της κίνησης ενός σώματος είναι μόνο η δύναμη. Είναι βέβαια η δύναμη αλλά και οι αρχικές συνθήκες του προβλήματος και ιδιαίτερα η αρχική ταχύτητα.
Σε κάθε Δt το ένα ουράνιο σώμα πέφτει προς το άλλο λόγω βαρύτητας, αλλά συγχρόνως μετατοπίζεται και κατά Δs λόγω της αρχικής του ταχύτητας.
Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας επαλληλίας μπορεί να είναι είτε μια κλειστή τροχιά λ.χ. η ελλειπτική κίνηση του φεγγαριού γύρω από τη Γη ή των άστρων γύρω από το κέντρο του γαλαξία αν η αρχική ταχύτητα έχει κατάληλη διεύθυνση και τιμή.
Είτε μια ανοιχτή τροχιά όπως λ.χ υπερβολοειδής κίνηση ή σπειροειδής αλλά και τροχιές με πολύπλοκα σχήματα. Ισορροπία δυνάμεων δεν υπάρχει παρά μόνο για παρατηρητές επί του ουράνιου σώματος που μελετάμε. Ο γήινος π.χ. παρατηρητής αναγκάζεται να δεχτεί την ύπαρξη και αδρανειακών δυνάμεων για να εξηγήσει την φαινομενική γι αυτόν ακινησία της Γης.
Αν η αρχική ταχύτητα έχει μικρή τιμή, και τυχαία διεύθυνση και βέβαια θα πέσει τελικά το ένα σώμα πάνω στο άλλο. Πάντως σε ευθύγραμμη κίνηση πάνω στον άξονα της κεντρικής βαρυτικής δύναμης καταλήγουν μόνο οι περιπτώσεις με μηδενική αρχική ταχύτητα.
Μην ξεχνάμε ότι στις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις σωμάτων δεν ισχύει μόνο η διατήρηση της ενέργειας αλλά και η διατήρηση της στροφορμής.


__________________
nikos

Date:
Permalink   

Τελικά nik_athenian η απάντηση στο ερώτημά μου νομίζω ότι συνοψίζεται σαυτή τη φράση που έγραψες:


"Σε κάθε Δt το ένα ουράνιο σώμα πέφτει προς το άλλο λόγω βαρύτητας, αλλά συγχρόνως μετατοπίζεται και κατά Δs λόγω της αρχικής του ταχύτητας."


 


από που όμως προήλθε αυτή η αρχική ταχύτητα (π.χ των άστρών ή γαλαξιών);



__________________
Vagelford

Date:
Permalink   

Poso makria 8eleis na ftasei h apantish?

__________________
nik-athenian

Date:
Permalink   

Ας εξετάσουμε τον πλανητικό σχηματισμό που πιστεύουμε ότι είναι πιο κατανοητός. Στο σχηματισμό των γαλαξιών τα κενά της κατανόησης είναι πολύ μεγαλύτερα.
Μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν υπήρχε ένα σύννεφο σκόνης και αερίων, κυρίως υδρογόνου με σχεδόν σφαιρική μορφή. Ένα τυχαίο εξωτερικό γεγονός π.χ. η έκρηξη ενός κοντινού σούπερ νόβα του έδωσε μια έστω και μικρή ώθηση σε κάποια εξωτερική περιοχή του η οποία είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει μια τοπική αύξηση της πυκνότητας και ν’ αποκτηθεί μια έστω και μικρή γωνιακή στροφορμή αν η ώθηση ήταν γενικά πλάγια. Μια μικρή στροφορμή μπορεί να είχε εν γένει και από μόνο του το πλανητικό νέφος αφού έτσι κι αλλιώς ήταν μια μικρή περιοχή τοπικής ανισοτροπίας.
Από κει και πέρα τα ανέλαβε όλα η βαρύτητα. Η τοπική αύξηση της πυκνότητας έδρασε ως βαρυτικό κέντρο έλξης και όλο και μεγαλύτερες μάζες του αερίου προσελκύονταν προς το κέντρο αυτό.  Ενώ συγχρόνως όσο ελαττωνόταν η ακτίνα τόσο αυξανόταν ο ρυθμός περιστροφής και η γωνιακή ταχύτητα των μερών του, λόγω διατήρησης της στροφορμής. Επίσης τόσο πιο πεπλατυσμένο γινόταν και αποκτούσε μορφή δίσκου σε επίπεδο κάθετο στον άξονα της στροφορμής του. Το όλο και πιο πεπλατυσμένο σχήμα το διαπιστώνουμε κάθε φορά που παρατηρούμε να περιστρέφεται όλο και πιο γρήγορα ένα εύπλαστο και μαλακό υλικό που αρχικά είχε σφαιρική μορφή.
Όταν έφτασε αργότερα ο καιρός να σχηματιστούν οι πλανήτες , όπου και αν σχηματίστηκαν αρχικά αυτοί πριν να μεταφερθούν στις σημερινές τους θέσεις, είχαν λοιπόν και ταχύτητες  εφαπτομενικές των τροχιών τους με ποικίλα μέτρα.
Κατά τον μηχανισμό αυτό η αρχική δυναμική ενέργεια βαρύτητας του συστήματος μετατρεπόταν βαθμιαία σε κινητική ενέργεια των μερών του πρωτοπλανητικού  δίσκου και σε θερμική ενέργεια των ατόμων του αερίου και της σκόνης.
Ο μηχανισμός αυτός μας εξηγεί και γιατί όλοι οι πλανήτες βρίσκονται χοντρικά επί ενός επιπέδου.



__________________
Μάκης

Date:
Permalink   

Θα ήθελα να συμπηρώσω την ερώτηση με την εξής απορία μου: Έχει παρατηρηθεί ποτέ ένα μικρό ή μεγάλο ουράνιο σώμα να πέφτει πάνω στον ηλιο μας;


Μάκης



__________________
nik-athenian

Date:
Permalink   

@ Μάκης
Αν και είναι σπάνιες οι απευθείας προσπτώσεις κομητών επί του Ήλιου, έχουν παρατηρηθεί μερικά τέτοια γεγονότα. Ένα τέτοιο διπλό χτύπημα κομητών συνέβη το 1998 και μάλιστα μπορείς στην παρακάτω ιστοσελίδα της NASA να βρεις και σχετικά videos.
http://umbra.nascom.nasa.gov/comets/SOHO_sungrazers.html

__________________
jk423

Date:
Permalink   

W o w .....

__________________
Μάκης

Date:
Permalink   

Ευχαριστώ τον nik Athenian για την σχετική ιστοσελίδα. Η απορία ωστόσο παραμένει με την έννοια αν οι δύο κομήτες έφθασαν τελικά στον ήλιο ή διαλύθυκαν κατά την προσέγγισή τους και τα κομμάτια τους διασκορπίστηκαν στον γύρω χώρο.


Φιλικά Μάκης  



__________________
jk423

Date:
Permalink   

Αν διαβάσεις την ανακοίνωση της NASA λέει στην 2η παράγραφο:


<<The comets belong to a family known as the "Kreutz Sun-grazers," a class of comets that pass through the solar atmosphere, or corona, at distances as close as 50,000 km (30,000 miles) from the surface. In the images taken on June 1 and 2, the comets brighten rapidly as they approach the Sun and disappear as they are evaporated by solar radiation. Solar physicists have never seen a comet actually hit the Sun's surface, as comets which appear bright against the night sky are quickly lost in the glare of the Sun.>>



__________________
nik-athenian

Date:
Permalink   

Κάτι παρόμοιο με το απόσπασμα που έβαλε ο J ήθελα να γράψω κι εγώ.


Όταν ένας κομήτης πλησιάζει προς τον ήλιο, η διαφορά λαμπρότητας μεταξύ τους είναι τεράστια για να μπορέσουμε να παρατηρήσουμε τον κομήτη κόντρα στο ηλιακό σώμα. Γι αυτό χρησιμοποιούν τον στεμματογράφο. Ένα όργανο δηλαδή που μασκάρει το σώμα του Ήλιου και αφήνει προς παρατήρηση μόνο το ηλιακό στέμμα. Με τον τρόπο μάλιστα αυτόν υποκαθιστούν τεχνητά τις ηλιακές εκλείψεις.
Το μόνο λοιπόν που μπορούμε να παρατηρήσουμε στους κομήτες είναι η είσοδός τους στο στέμμα. Αυτό δείχνουν άλλωστε και οι φωτό στο site
που παρέθεσα.
Από κει και μέσα ο κομήτης δέχεται  την ισχυρή ηλιακή ακτινοβολία και τον ηλιακό άνεμο που μάλλον θα τον εξαερώσει σύντομα. Να σημειώσουμε πάντως ότι αν και η θερμοκρασία του στέμματος είναι περί το 1.500.000 Κ ο κομήτης δεν κινδυνεύει άμεσα από αυτήν την θερμοκρασία γιατί τα αέρια του στέμματος είναι πολύ αραιά. Παρόλη την τεράστια θερμοκρασία, αυτή αντιστοιχεί στις κινητικές ενέργειες των ιόντων και δεν κυριαρχεί η διάδοση θερμότητας με επαφή όπως όταν ακουμπάμε ένα θερμό στερεό σώμα.
Στην ανακοίνωση της NASA
για το συγκεκριμένο περιστατικό, έγραφε ως βέβαιο ότι οι κομήτες  εξαερώθηκαν μέσα στο στέμμα και την χρωμόσφαιρα.
Δεν φαίνεται δηλαδή πιθανό ότι προλαβαίνει ένας κομήτης ή συμπαγή τμήματά του να φτάσουν ως την φωτόσφαιρα και να έχουμε σύγκρουση της μορφής που είχαμε με τον Shoemaker
και τον Δία.
Στο συγκεκριμένο γεγονός της διπλής πρόσκρουσης επί του Ηλίου είδαν μετά από ώρες να εκτοξεύεται βίαια υλικό έξω από το στέμμα, αλλά απ’ όσο έψαξα δεν βρήκα κανέναν να το εξηγεί με βάση την προηγηθείσα πρόσκρουση.



__________________
&#924;&#940;&#954;&#951;&#962;

Date:
Permalink   

Η άποψή μου είναι ότι κανένα σώμα δεν μπορεί να "προσκρούσει" πάνω στον ήλιο. Είναι σαν να λέμε ότι σε ένα σώμα όπου γύρω του σκάζουν εκατομύρια ατομικές βόμβες παρατηρούνται έλξεις (προσεγγίσεις) άλλων σωμάτων. Αν λοιπόν σε ενεργά σαν τον ήλιο σώματα δεν έχουμε πράγματι έλξεις αλλά απώσεις, μήπως θα πρέπει να μιλάμε για νόμο της παγκόσμιας άπωσης; Τότε και οι φαινομενικές έλξεις από σώματα μη ένεργά όπως οι πλανήτες, μόνο με το παρατηρούμενο ενεργειακό "φρέαρ" στον μικρόκοσμο θα μπορούσαν να συγκριθούν και με τον ίδιο τρόπο να εξηγηθούν. Λέτε να συμβαίνει κάτι τέτοιο;


Φιλικά Μάκης  



__________________
nik-athenian

Date:
Permalink   

Από που βγαίνουν τα συμπεράσματα ότι ο ήλιος ασκεί απωστικές δυνάμεις; Πας μήπως να συνεκτιμήσεις τη βαρυτική έλξη με τη δράση της ακτινοβολίας, τους στροβιλοειδείς μηχανισμούς ροής και διάφορους άλλους παράγοντες;
Και πως μετά γενικεύεις για απώσεις και από τους πλανήτες και για παγκόσμια άπωση;
Ο όρος αυτός μας πάει αλλού. Στην επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος.
Δεν νομίζω να καταλαβαίνω που το πας.

__________________
Μάκης

Date:
Permalink   

Αγαπητέ nik


Εδώ και χρόνια με απασχολεί η εξής προβληματική: Αν όντως υπάρχει μια θεωρία ενοποίησης τότε όλες οι μορφές των πεδίων και των αλληλεπιδράσεων της ύλης πρέπει να μπορούν να αναχθούν σε μορφές κίνησης των μικροσωματιδίων της ύλης. Η κίνηση είναι η μόνη καθολικά αποδεκτή ιδιότητα της ύλης. Σύμφωνα με μία τέτοια λογική, στον μεγάκοσμο, ήλιοι που δεν έχουν φθάσει στο μέσον της ηλικίας τους, δηλ. η δραστηριότητά τους έστω αργά αλλά σταθερά αυξάνεται ασκούν στους πλανήτες τους συνεχώς αυξανόμενη απωστική σωματιδιακή δράση. Αυτό εξηγεί και την παρατηρηθείσα ανά αιώνα αργή απομάκρυνση των πλανητών. Από την άλλη όλο το υπόλοιπο σύμπαν ασκεί την ίδια απωστική δράση αλλά η παρουσία "του κώνου της βαρυτικής σκιάς" του ήλιου έχει σαν συνέπεια η συνιστάμενη δύναμη να κατευθύνεται προς τον ήλιο. Έτσι έχουμε μία ταλάντωση των πλανητών, μικρή ή μεγάλη εξαρτώμενη και από τυχόν κρούσεις άλλων σωμάτων που έχουν δεχθεί, γύρω από μιά θέση δυναμικής ισορροπίας. Σε συστήματα πλανητών και δορυφόρων τους συμβαίνει κάτι ανάλογο, μόνο που τον απωστικό ρόλο πάνω στους δορυφόρους παίζουν οι εξ ανακλάσεως συνολικές σωματιδιακές ακτινοβολίες συν η τυχόν εσωτερική ακτινοβολία της διάπυρης μάζας στο εσωτερικό τους και η τυχόν ραδιενεργός σύστασή τους. Όταν η απόσταση τους έλαττωθεί πέρα από ένα σημείο τότε η συνιστάμενη δύναμη γίνεται ελκτική.


Ίσως ένα τέτοιο μοντέλο θα μπορούσε να εξηγήσει και την λεγόμενη σκοτεινή ύλη του σύμπαντος. Αυτή η άποψη δεν έχει να κάνει πάντως με την παρατηρούμενη διαστολή του σύμπαντος μέχρις ότου αποδειχθεί ότι μία μακρυνή ακτινοβολία γ δεν χάνει από "μόνη της" την συχνότητά της έστω και αν φθάσει σε μας χωρίς ενδιάμεσες κρούσεις. Μια τέτοια θεώρηση οδηγεί άραγε σε περισσότερες αντιφάσεις ή απαντήσεις συμβάλλοντας παράλληλα και σε μιά ενοποίηση;


Φιλικά Μάκης



__________________
nik-athenian

Date:
Permalink   

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη Γη. Ξέρουμε καλά πόση ενέργεια φτάνει σε μορφή ακτινοβολίας ή σωματιδίων από τον Ήλιο ανά μονάδα χρόνου. Γνωρίζουμε λοιπόν πόση ορμή μεταφέρεται ανά μονάδα χρόνου. Η απορρόφησή τους από τη Γη οδηγεί πράγματι σε μια μέση απωστική δύναμη σύμφωνα με τη σχέση dP/dt.
Η δύναμη όμως αυτή είναι πολλές τάξεις μεγέθους μικρότερη και συνεπώς αμελητέα σε σχέση με τη βαρυτική δύναμη G*MH*MΓ/r^2
Στο αρχικό στάδιο της διαμόρφωσης του ηλιακού συστήματος από τα αέρια και τη σκόνη, όταν ακόμα δεν είχαν δημιουργηθεί σημαντικές συγκεντρώσεις μάζας, τότε ναι η πίεση της ακτινοβολίας έπαιζε σημαντικότερο ρόλο. Το ίδιο και στα πολύ αρχικά στάδια του σύμπαντος.
Από ποια πηγή προέρχεται η πληροφορία για συνεχή απομάκρυνση των πλανητών από τον Ήλιο;

__________________
anonymos

Date:
Permalink   

Μάκη


Η προηγούμενη απάντηση ήταν πολύ ευγενική στις σαχλαμάρες που είπες.


Για όλα όσα ανέφερες υπάρχουν νούμερα τα οποία αν βάλεις κάτω θα πάρεις τις απαντήσεις


που ζητάς (αυτές τις τάξεις μεγέθους που ανέφερε ο Νικ), με την χρήση στοιχειώδους φυσικής. Από εκεί και πέρα αν πιστεύεις ότι υπάρχουν σωματίδια του ηλιακού ανέμου που ανακλώνται στους πλανήτες και στη συνέχεια χτυπούν στους δορυφόρους τους και ασκούν επιρροή στην κίνησή τους, τότε δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει.



__________________
Μάκης

Date:
Permalink   

Όσο με επίσημα πειράματα σε υπόγεια ορυχεία μεγάλου βάθους αναζητούνται δραστικότατα νετρίνο (που εικάζεται ότι μπορούν να διαπεράσουν τη γή), όσο ο φορέας των βαρυτικών δυνάμεων παραμένει άγνωστος και όσο η επίσημη άποψη προβληματίζεται για την ύπαρξη "σκοτεινής ύλης", η απάντηση του anonymos (που τα γνωρίζει) φαίνεται να τα υποτιμά όλα αυτά και να περιορίζει τον προβληματισμό μου στην ελάχιστη επίδραση που ασκεί ο ηλιακός άνεμος. Αν τα σωματίδια φορείς των σχετικών δυνάμεων δεν προέρχονται κυρίως από τις ηλιακές δραστηριότητες τότε δεν βλέπω πού πρέπει να αναζητηθούν. Οι μεγάλοι  πάντως δάσκαλοι της φυσικής δεν παραλείπουν να τονίζουν ότι η λύση που μας διαφεύγει θα πρέπει να είναι, ως συνήθως, απλή.


Για παράδειγμα οι δυνάμεις συνοχής στον μικρόκοσμα θα μπορούσαν κάλιστα να μην οφείλονται στα συν και πλήν συμβατικά φορτία που δεχόμαστε, αλλά, κατά την άποψή μου, στην αντιφατικότητα της κίνησης ζευγών στοιχειωδών σωματιδίων (αντιφατικότητα κίνησης = έκκεντρη περιστροφή με αντίθετες γωνίες φάσης).



__________________
anonymos

Date:
Permalink   

Μάκη όσα λες είναι μη τεκμηριωμένες υποθέσεις χωρίς καμία συνέπεια ή λογική πορεία σκέψης και χωρίς κανένα αριθμητικό δεδομένο. Ταπεινή μου άποψη είναι ότι έχει μια αποσπασματική ενημέρωση (όχι γνώση) την οποία συμπληρώνεις με δικές σου ερμηνείες.


Αυτό που σχολίασα εγώ, ήταν η δική σου αναφορά στη σωματιδιακή ακτινοβολία από τον Ήλιο.


Αυτό που είπες ήταν σαφές. Αν λοιπόν δεις τις αριθμητικές τιμές της πίεσης του ηλιακού ανέμου σε διάφορες αποστάσεις μέσα στο ηλιακό μας σύστημα, θα δεις ότι το μέγεθος των ανακριβειών που παρέθεσες, και μάλιστα όχι σαν απορία αλλά σαν δεδομένη γνώση (κοίτα τι ακριβώς έγραψες!)


Αν δεν βρίσκεις ή δεν μπορείς να υπολογίσεις την πίεση της σωματιδιακής ακτινοβολίας του Ήλιου, ευχαρίστως να βοηθήσω, αλλά ως τότε καλό θα ήταν να ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ πριν αναπτύξεις ερμηνείες.



__________________
nik-athenian

Date:
Permalink   

Τα νετρίνα έχουν ελάχιστη αλληλεπίδραση με τη βαρυονική ύλη και γι αυτό άλλωστε δεν είναι εύκολη και η καταγραφή τους. Πως θα μπορούσαν λοιπόν να μεταβιβάσουν ορμή στη Γη;
Τα βαρυτόνια(gravitons) δεν αναφέρονται στα στατικά βαρυτικά πεδία αλλά σε μεταβαλλόμενα πεδία λόγω επιταχύνσεων μαζών. Πως λοιπόν θα μπορούσαν να εκπέμπονται από τον Ήλιο και να επηρεάζουν την Γη;
Ποια άλλα σωματίδια θα μπορούσαν να έχουν και μεγάλη ορμή στο συνολικό αριθμό τους και να αλληλεπιδρούν με την ύλη και να προέρχονται από τον Ήλιο;
Αυτό περί έκκεντρων περιστροφών σωματιδίων τι είναι πάλι; Πρώτη φορά το ακούω.

__________________
Μάκης

Date:
Permalink   

Αγαπητέ anonymos


Δεν υποστηρίζω ότι ο ηλιακός άνεμος (έτσι όπως τον ορίζουν) μπορεί ποσοτικά να ερμηνεύσει τα αποτελέσματα της βαρύτητας.


Πάνω σε μια καθαρά υλική-σωματιδιακή και γεωμετρική θεωρία που αποδέχομαι κάνω απλές υποθέσεις και αναζητώ κάθε επιστημονική θέση που μπορεί να τις αποδυναμώσει, να τις απορρίψει ή να τις ενισχύσει. Εκείνο πάντως που τουλάχιστον έμαθα μέχρι σήμερα είναι ότι «γνώση» σημαίνει «ένωση», δηλ ενιαίο τρόπο ερμηνείας των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων. Έχω επίσης σχηματίσει ή αποδεχθεί την άποψη ότι στα «προκεχωρημένα φυλάκια» (άβατα) της φυσικής επιστήμης κυριαρχεί (από αρχαιοτάτων χρόνων) μία τάση αφυλοποίησης των πάντων συνεπικουρούμενη από έναν αφηρημένο μαθηματικό φορμαλισμό (βλ. σχετικά και το ειρωνικότατο έργο του Πλάτωνα «Παρμενίδης» όπου πραγματεύεται το βασικό μέχρι σήμερα ερώτημα αν το «ένα» της ύλης υπάρχει ή δεν υπάρχει). Αυτή η τάση εκφράζεται σήμερα στον μικρόκοσμο μέσα από την κβαντική θεωρία, η οποία, πρέπει να το αναγνωρίσουμε, ομολογεί ότι δεν μπορεί να καλύψει και την βαρύτητα.


Κοινός παρονομαστής αυτού του αφυλοποιημένου στις θεωρίες μικρόκοσμου και μεγάκοσμου είναι τα λεγόμενα πεδία που ο ορισμός τους σαν χώρος όπου ασκούνται δυνάμεις μου φαίνεται πολύ γενικώς και αφηρημένος και δεν με καλύπτει. Για παράδειγμα ένας κοινός νους σαν εμένα και πολλούς άλλους ενώ μπορεί να κατανοήσει εύκολα τον ηλεκτρισμό σαν κίνηση υλικών σωματιδίων (ηλεκτρονίων) δεν μπορεί όμως να αντιληφθεί τον μαγνητισμό ή την βαρύτητα που περιγράφεται μόνο με μαθηματικές σχέσεις. Δεν ξέρω αν εσύ φίλε anonymos τα ξεκαθάρισες όλα αυτά σε ικανοποιητικό βαθμό και δεν σε προβληματίζουν.


Σχετικά πάντως με τους μεγάλους κβαντιστές οι ενδείξεις μου γίνονται σιγά – σιγά αποδείξεις ότι αυτοί οι κύριοι (χωρίς βέβαια να το ομολογούν δημοσίως) και αντίθετα από ότι πιστεύουν οι πολλοί, έχουν στο μυαλό τους ένα συγκεκριμένο και πανάρχαιο υλικότατο (υποθετικό) πρότυπο, το οποίο φαίνεται να «περπατάει» πολύ καλά, από όπου αντλούν τις περίτεχνες μαθηματικές τους σχέσεις. Αυτό μου θυμίζει ένα συνεχιζόμενο Πυθαγόρειο μυστικισμό όσον αφορά τη θέση τους για τη δημόσια ή μη μετάδοση της (θεωρούμενης) ως βαθύτερης γνώσης. Άρα πρόκειται για μία επιστημονική απάτη (που κάποτε επιχείρησε να αποκαλύψει ο Ηράκλειτος) σε βάρος των πολλών αλλά και των άδολων ερασιτεχνών ερευνητών σαν και του λόγου μας.


Τα υπόλοιπα είναι βέβαια σημαντικά αλλά φαντάζουν λεπτομέρειες και όχι πάντως ικανά να τροφοδοτήσουν φραστικές έριδες ανάμεσά μας, αρκεί να μην έχουμε κωλύσει εγωϊστικά σε μια αποδεδειγμένα λάθος θέση μας.


Οι σοφοί ποτέ κατά βάθος δεν διαφωνούν ακόμη και αν μας φαίνεται ότι ερίζουν, είπε κάποιος παλαιότερα. Εγώ θα το ισχυριζόμουν ακόμη και για όσους διαθέτουν κοινό νου, έστω και αν δεν το ομολογούν πάντα δημοσίως.


Φιλικά Μάκης   


 Υ.Γ Αγαπητε nik  Φαντάσου ότι δύο απαραμόρφωτες σφαίρες (ή δύο σύνθετα σφαιροειδή) έρχονται ομαλά σε επαφή καθώς περιστρέφονται έκκεντρα με την ίδια συχνότητα. Ούτε η μία μπορεί να πάει δεξιά ούτε η άλλη αριστερά. Τι επιλογή έχει η «αεικίνητη» δυάδα; Να μετατρέψει κάθε μια υλική μονάδα (σφαίρα) την περιφερειακή της ταχύτητα σε γραμμική και την εκκεντρότητά της σε δύναμη συνοχής. Το διανυσματικό άθροισμα των στροφορμών γίνεται μηδέν αλλά όχι η κινητική της ενέργεια.      


 



__________________
anonymos

Date:
Permalink   

Μάκη


Αντιγράφω αυτά που νωρίτερα έλεγες: "...Σύμφωνα με μία τέτοια λογική, στον μεγάκοσμο, ήλιοι που δεν έχουν φθάσει στο μέσον της ηλικίας τους, δηλ. η δραστηριότητά τους έστω αργά αλλά σταθερά αυξάνεται ασκούν στους πλανήτες τους συνεχώς αυξανόμενη απωστική σωματιδιακή δράση. Αυτό εξηγεί και την παρατηρηθείσα ανά αιώνα αργή απομάκρυνση των πλανητών...Σε συστήματα πλανητών και δορυφόρων τους συμβαίνει κάτι ανάλογο, μόνο που τον απωστικό ρόλο πάνω στους δορυφόρους παίζουν οι εξ ανακλάσεως συνολικές σωματιδιακές ακτινοβολίες..."


Άσχετα με τις όποιες φιλοσοφικές ανησυχίες εξέφρασες στο τελευταίο σου ποστ (τι οποίες δεν είμαι ειδικός να κρίνω, ούτε και αφορούν στη φυσική), αυτά που παραπάνω έχω μαρκάρει με έντονα γράμματα είναι σαχλαμάρες, οι οποίες εκφράστηκαν από σένα με τρόπο που θα μπορούσαν να γίνουν πιστευτές από κάποιον που δεν γνωρίζει (όπως βλέπεις δεν τις αναφέρεις ως προβληματισμό, αλλά ως δεδομένα). Ενοχλητικές ανακρίβειες ήταν και αυτά περί ενεργητικών νετρίνων καθώς επίσης εκνευριστική είναι και η αδυναμία σου να παραδεχτείς ότι αυτά που έλεγες είναι λάθη. Η σωματιδιακή ακτινοβολία του Ήλιου είναι ο ηλιακός άνεμος, είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς. Οι ιδιότητές του είναι με μεγάλη ακρίβεια γνωστές και δεν χωρούν παρερμηνείες. Τώρα, που κολλάνε οι αρχαίοι Έλληνες, είναι κάτι που δεν αντιλαμβάνομαι και δεν έχω χρόνο και διάθεση να προσπαθήσω να αντιληφθώ. Θα σε συμβούλευα όμως, πριν εκφράσεις ανησυχίες για "βαθύτερη" γνώση που μένει "κρυμένη", ρίξε μια ματιά στη βασική γνώση που είναι προσβάσιμη ώστε να μην λες ανακρίβειες.


Από εκεί και πέρα, στα περί Πυθαγόρα-Πλάτωνα-Ηράκλειτου, δεν έχω κάτι να σχολιάσω.


Η πίεση του ηλιακού ανέμου στην περιοχή του Δία είναι της τάξης του νανοπασκαλ, άσχετα με το τι αναφέρει ο Πλάτωνας στον "Παρμενίδη".


 



__________________
nikos

Date:
Permalink   

kala anonyme eisai apaixtos! se paw me xilia pol;i gelaw me to kritiki pou askeis se kapoia atoma edw mesa! keep up the good work!


 


yg: απορώ πως και δεν μου τηνε ίπες και μένα με τις χιλιάδες απορίες που έχω βομβαρδίσει το forum! :)



__________________
anonymos

Date:
Permalink   

Νίκο το να απορείς και να προβληματίζεσαι, έστω και τόσο συχνά όσο εσύ, δεν είναι πρόβλημα για κανέναν. Όποιος έχει διάθεση/χρόνο/δυνατότητα σου απαντά.


Επικίνδυνο και εκνευριστικό είναι να βαφτίζει κάποιος τον εαυτό του "ερευνητή", να διατυπώνει με άνεση και πειστικό τρόπο ένα σωρό βλακείες ως σαφή επιστημονική γνώση, και όταν τον στριμώξεις λίγο και του υποδείξεις τα λάθη του, αντί να μαζευτεί και να ανοίξει κανένα βιβλίο φυσικής, να επικαλείται τους αρχαίους Έλληνες και να φαντασιώνεται την αλληλεπίδραση σωματιδίων όπως του αρέσει. 


Παρεπιπτώντος φίλε Μάκη, πριν λίγο καιρό υπερασπιζόμενος τον Τσόλκα, είχες δηλώσει ότι υπήρξατε συμφοιτητές, ωστόσο παρότι ρωτήθηκες, δεν απάντησες σε ποια σχολή φοιτούσατε και αν ολοκληρώσατε τις σπουδές σας.



__________________
jk423

Date:
Permalink   

Η Φυσική έχει διαδοθεί και αρέσει σε πολύ κόσμο. Τα τεχνολογικά επιτεύγματα αφήνουν άφωνους πολλούς και κάποιοι αφήνουν τα επιφωνήματα και πάνε να το ψάξουν λίγο παραπάνω διαβάζοντας εκλαικευμένα βιβλία, κάνοντας γενικά την δική τους "έρευνα" για να λύσουν τις απορίες τους. Προσωπικά το έκανα στο παρελθόν και συνεχίζω να το κάνω. Η φυσική είναι μία επιστήμη τόσο περίπλοκη αλλά και τόσο απλή. Απλή, με την έννοια ότι περιγράφει απλά φαινόμενα τα οποία ο καθένας με λίγη προσπάθεια μπορεί να κατανοήσει και περίπλοκη, διότι για την εξήγηση των φαινομένων αυτών πρέπει να εισέλθεις σε δύσβατα μονοπάτια τα οποία δεν μπορείς να τα διαβείς αν δεν έχεις σπουδάσει φυσική. Στο φυσικό κατάλαβα ότι, όσο και να ενδιαφέρεσαι για την φυσική, αν δεν την σπουδάσεις δεν θα την καταλάβεις ποτέ, όσα εκλαικευτικά βιβλία και να διαβάσεις, όσο ενημερωμένος και να είσαι. Αυτό ισχύει για όλες τις επιστήμες βέβαια, αλλά την μαγεία της φυσικής δεν την έχει καμμία


Αυτά..



 



__________________
anonymos

Date:
Permalink   

Ακριβώς. Διαβάζοντας εκλαϊκευτικά βιβλία και άρθρα μπορείς να ενημερώνεσαι και να καταλαβαίνεις κάποιες γενικές αρχές, πράγμα που είναι υγιές και όμορφο. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορείς να κάνεις έρευνα και να προάγεις κάποια επιστήμη, χωρίς να την έχεις σπουδάσει και μάλιστα να έχεις εξειδικευτεί σε κάποιον στενό κλάδο.  


Η φυσική οφείλει πολλά σε ερασιτέχνες ερευνητές του παρελθόντος, η εποχή αυτή όμως πέρασε. Έχουμε προχωρήσει πλέον τόσο, που δεν θα δούμε ποτέ ξανά επιστημονικό ερευνητικό επίτευγμα από μη ειδικό επιστήμονα.



__________________
Μάκης

Date:
Permalink   

@ anonymos


Αν περιορίζουμε την συνολική ακτινοβολία του ήλιου μόνο στον ηλιακό άνεμο (που δημιουργεί τις ουρές των κομητών) τότε το πρόβλημα είναι στους ορισμούς μας.


Προσωπικά πάντως, ακόμη και στις μέρες μας, δεν υποτιμώ την δυνατότητα  των ερασιτεχνών να συμβάλλουν στην έρευνα οποιασδήποτε επιστήμης για τον απλούστατο λόγο ότι ο ερασιτέχνης ερευνητής δεν υπόκειται σε πιέσεις, ασχολείται με κάτι από δημιουργικό μεράκι ή αγάπη και δεν τον καταναγκάζει το επάγγελμα, ο βιοπορισμός ή η σκοπιμότητα. Σε ένα κυρίαρχο σύστημα αναπαραγωγής όπου ο δάσκαλος επιλέγει τον μαθητή για μελλοντικό δάσκαλο νέες αντίθετες απόψεις δεν διατυπώνονται και πολύ εύκολα. Ο μεγάλος δάσκαλος Φέϋμαν δεν έτρεφε καμμία εκτίμηση ακόμη και σε διάνοιες που (παρά τις ειδικές σπουδές τους) χωρίς την πείρα της ζωής και την ικανότητα του δασκάλου πληρώνονται για να σκέφτονται. Κατά την άποψή μου η  παραγωγική σκέψη στη φυσική προϋποθέτει και μία φιλοσοφική τοποθέτηση απέναντι στα πράγματα που σε βοηθάει να διατυπώνεις και να ερευνάς τα βασικά ερωτήματα. «Το ένα της φύσης ερευνούν αντί όλων των άλλων οι άριστοι» έλεγε κάποτε ένας σοφός. Πόσοι άραγε το κάνουν σήμερα και το κάνουν συνειδητά αυτό το πράγμα; Ή πόσοι προβληματίζονται και ερευνούν κριτικά άλλα απλούστερα ερωτήματα της κβαντικής φυσικής, όπως π.χ το από πού προκύπτει ότι το σπιν του ηλεκτρονίου είναι  [s(s+1)]^0.5=(3/4)^0.5 της σταθεράς του Μπλάγκ και δεν αρκούνται απλώς σε αξιωματικές απαντήσεις;


Όταν λοιπόν ρίχνει κάποιος πολλές ή λίγες ματιές στην προσβάσιμη γνώση ή την σπουδάζει προσεκτικά και χωρίς σπουδή, κατά την άποψή μου πρέπει να διατυπώνει και ερευνά τέτοιου είδους ερωτήματα.


Υ.Γ Σχετικά με τον Τσόλκα. Όταν ο ίδιος δεν αποκαλύπτει αυτό που ζητάς εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Εξ άλλου δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Ούτε υπερασπίστηκα την ορθότητα της μαθηματικής του απόδειξης (μίλησα για «έναν που δέχεται την αποδεικτική του διαδικασία» παρεξηγώντας ίσως την τοποθέτηση του yiorgyos, δίδοντας παράλληλα και ευγενικά στον Χρίστο την ευκαιρία να τα ξαναδεί). Υπερασπίστηκα όμως και υπερασπίζομαι τις αμφισβητούμενες μαθηματικές του γνώσεις, αναγνωρίζοντας πάντως το φαινόμενο και στους ειδικούς μερικές φορές να «κολάνε κάπου». Εξ άλλου ακόμη και ο Αϊνστάιν το παραδέχθηκε αυτό για τον εαυτό του, που σημειωτέον ότι δεν έκανε τις πρώτες σπουδές του πάνω στη φυσική.



__________________
anonymos

Date:
Permalink   

Μάκη,


με δεδομένο ότι δεν συννενοούμεθα, δεν θα επιμείνω. Πολύ γρήγορα μερικές ευγενικές υποδείξεις:


α) ο ηλιακός άνεμος δεν ορίζεται ως η αιτία δημιουργίας της ουράς τον κομητών και γενικά δεν τον ορίζει ο καθένας όπως νομίζει ώστε να τίθεται θέμα ασυμφωνίας στον ορισμό. Όταν λές ότι η σωματιδιακή ακτινοβολία του Ήλιου μετατωπίζει τους πλανήτες, είναι μαλακία ανεξάρτητα από ορισμούς. Προφανώς δυσκολεύεσαι να το παραδεχτείς.


β) Ο Φέυνμαν ήταν φυσικός. Πρίν τοποθετηθεί φιλοσοφικά σπούδασε σε βάθος φυσική.


γ) Η σταθερά είναι του Πλανκ, όχι του Μπλαγκ.


δ) Με μεράκι και αγάπη φτιάχνονται τα παραδοσιακά μουσικά όργανα και τα χειροποίητα έπιπλα, και παίζεται το σαντούρι. Ως εκεί. Για την επιστημονική έρευνα χρειάζονται και χρόνια διαβάσματος. 



__________________
Vagelford

Date:
Permalink   

O Feynman 8a strifogirizei ston tafo toy poy toy apodidonte filosofikoi stoxasmoi (sixenotan toys filosofoys kai thn filosofia).


O Einstein apo to polytexnio ths Zirixis exei ptyxio fysikoy pantos. Poies htan dhladh oi protes toy spoydes?



__________________
Μάκης

Date:
Permalink   

Σε μία περίοδο πάντως όπου το μυστηριώδες των εξ αποστάσεως δυνάμεων των πεδίων άρχισε να αντικαθίσταται από σωματίδια - φορείς τους, μία ίδια προβληματική και για τη βαρύτητα θα μπορούσε να ήταν το επόμενο βήμα που θα μας φέρει πιό κοντα σε μιά θεωρία ενοποίησης. Σ' αυτό πιστεύω να συμφωνούμε.  

__________________
nik-athenian

Date:
Permalink   

Νομίζω ότι η πλειοψηφία πιστεύει πως και η βαρύτητα θα εξηγηθεί με σωματίδια φορείς. Συνεπώς τουλάχιστον σ' αυτό συμφωνούμε:



__________________
1 2  >  Last»  | Page of 2  sorted by
 
Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard