Αυτή που περιγράφεις είναι πράγματι η αιτία που το βαρύτερο σώμα θα φτάσει ταχύτερα. Ίσως βέβαια να μην το έχεις διατυπώσει με ακρίβεια και ίσως από εκεί να πηγάζει η διαφωνία με τον φίλο σου (αλήθεια τι λέει εκείνος;)
Η δύναμη που θα αντισταθεί στην κίνηση οφείλεται στην αντίσταση του αέρα. Αυτή είναι συνάρτηση διαφόρων πραγμάτων, στην περίπτωση μας αυτά που διαφοροποιούν το ένα σώμα από το άλλο είναι: το σχήμα (άλλη αντίσταση παρουσιάζει μια άτρακτος, άλλη ένας δίσκος και άλλη μια σφαίρα), η επιφάνεια τους (άλλη αντίσταση θα υφίσταται ένας μικρός δίσκος και άλλη ένας μεγάλος δίσκος), και η ταχύτητα τους. Αν εξαλείψουμε αυτές τις διαφορές, δηλαδή για παράδειγμα ας φανταστούμε απλώς δύο σφαίρες ίδιας ακτίνας από υλικά διαφορετικής πυκνότητας και συνεπώς διαφορετικής μάζας τότε η δύναμη που θα ασκείται στο κάθε ένα θα είναι F(u) ως συνάρτηση της ταχύτητας τους και μόνο (τα άλλα στοιχεία είναι ίδια και για τα δύο σωματα οπότε δεν χρειάζεται να τα λάβουμε υπόψιν, επίσης παράγοντες που σχετίζονται με την φύση του αέρα ούτε αυτοί χρειάζεται να ληφθούν υπόψιν μιας και είναι ίδιοι και για τα δύο σώματα). Από τον δεύτερο νόμο του Νεύτωνα θα έχουμε: γ=F/m, όποια σφαίρα λοιπόν έχει μεγαλύτερη μάζα θα υφίσταται την μικρότερη επιβράδυνση. Κατά συνέπεια, η βαριά σφαίρα θα επιβραδύνεται λιγότερο και θα φτάει πρώτη στο έδαφος.
(Τα πράγματα περιπλέκονται ελάχιστα αν προλάβουν τα δύο σώματα να φτάσουν στην οριακή τους ταχύτητα, αλλά και πάλι το βαρύτερο σώμα θα αγγίξει πρώτο το έδαφος)
Α, και όσο για το κενό τα δύο σώματα θα φτάσουν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, μπορεί να αποδειχτεί με χίλιους δύο τρόπους, από φυσική πρώτης λυκείου μέχρι με χαμιλτωνιανές και την αρχή της ισοδυναμίας του Einstein.
Tώρα που θα πάρεις τα πενήντα, δώσε και από εδώ κάτι...
Όχι φίλε μου, η δύναμη που γράφω με το F είναι η δύναμη της αντίστασης του αέρα η οποία είναι ίδια και για τα δύο σώματα. Η δύναμη του βάρους είναι Β=mg και από αυτά μπορεί να βρει κανείς εύκολα ότι και τα δύο θα φτάσουν ταυτόχρονα στο κενό.
Διάβασα το κείμενο του Πλάτωνα από το παρακάτω σύνδεσμο (καθώς και τις επόμενες- προηγούμενες παραγράφους) http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus:text:1999.01.0179:text=Tim.:section=63d και δε μπορώ να καταλάβω που ακριβώς μας βοηθάει να εννοήσουμε και να βρούμε ότι οι δύο σφαίρες θα πέσουν ταυτόχρονα στο κενό. Δεν αντιλέγω στην σημασία και στην σύλληψη τους, αλλά ο Πλάτωνας δεν θεωρώ πως είναι πανάκεια.
[63c] For if two masses are lifted up simultaneously by a single effort, the smaller will necessarily yield more and the larger less, owing to its resistance, to the force exerted; and the large mass will be said to be “heavy” and moving “down,” the small light and moving “up.” Now this is just what we ought to detect ourselves doing in our region here. Standing on the earth and detaching various earthy substances, and sometimes pure earth, we pull them into the dissimilar air by force and against nature, since both these kinds cleave to their own kindred;
[63d] and the smaller mass yields more easily, and follows first, as we force it into the dissimilar kind; wherefore we name it “light,” and the region to which we force it “above”; and the conditions opposite thereto we name “heavy” and “below.” Thus, these must necessarily differ in their mutual relations, because the main masses of the Kinds occupy regions opposite to one another; for when we compare what is light in one region with what is light in the opposite region, and the heavy with the heavy, the “below” with the below,
[63e] and the” above with the above, we shall discover that these all become and are opposite and oblique and in every way different in their mutual relations. There is, however, this one fact to be noticed about them all, that it is the passage of each kind to its kindred mass which makes the moving body heavy, and the region to which such a body moves “below”; while the opposite conditions produce the contrary results.1 Let this, then, stand as our account of the causes of these conditions.
[43a] as if meaning to pay them back, and the portions so taken they cemented together; but it was not with those indissoluble bonds wherewith they themselves were joined that they fastened together the portions but with numerous pegs, invisible for smallness; and thus they constructed out of them all each several body, and within bodies subject to inflow and outflow they bound the revolutions of the immortal Soul. The souls, then, being thus bound within a mighty river neither mastered it nor were mastered, but with violence they rolled along and were rolled along themselves,........
Τελικά οφείλω να ομολογήσω ότι διάβασα σχετικά επιπόλαια το κείμενο. Όντως ο Πλάτωνας είχε διαπιστώσει ότι για το βαρύτερο σώμα θέλει μεγαλύτερη δύναμη για να κινηθεί από ότι το μικρότερο, πράγμα μεγαλειώδες για την εποχή του, κρίμα που δεν πέρασε αυτή η άποψη, θα είμαστε 2000 χρόνια μπροστά. Είναι κάτι το οποίο δε γνώριζα και οφείλω να αποκαταστήσω το δίκαιο σου, είχε εσφαλμένα την εντύπωση μιας αρχαιομανίας.
Επίσης να παραθέσω και από τη μεριά μου την σημασία του Ιωάννη Φιλόπονου πολύ αργότερα http://scienceworld.wolfram.com/biography/Philoponus.html για την αρχή του Γαλιλαίου της ελεύθερης πτώσης.
Ο σκεπτικισμός μου όμως είναι ο εξής, γιατί τελικά δεν πέρασαν αυτές οι απόψεις και δεχτήκαμε αβίαστα την Αριστοτελική Φυσική για τόσα χρόνια, ενώ ο Πλάτωνας και ο Φιλόπονος διαφώνουσαν; Από αυτή την ερώτηση αναδύεται η σημασία του Γαλιλαίου και του Νεύτωνα, γιατί πιστεύω πως απλά ξανακάλυψαν τους σωστούς νόμους της φύσης και δεν αντέγραψαν. Η σημασία αυτών των στοχαστών έγγυται όχι μόνο στην ανακάλυψη των νόμων αλλά και στην μαγκιά τους να επιμείνουν στη σωστή κατεύθυνση.